بررسی جامع 8 روش عمل فیستول + نکات مراقبتی | عکس بعد از عمل

اگر شما هم با مشکل فیستول مقعدی مواجه هستید و به دنبال راه حل هایی برای عمل فیستول می گردید، احتمالا این سوال برایتان پیش آمده که فیستول چیست؟ باید بدانید که این بیماری می تواند زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد و مشکلاتی چون دردهای مزمن، عفونت و بی اختیاری به همراه داشته باشد. اما خوشبختانه، با پیشرفت های پزشکی برای درمان فیستول باعث شده که روش های غیرتهاجمی و کم دردسر بسیاری در دسترس باشد که به شما کمک می کند تا این بیماری را به طور کامل درمان کنید.

در این مقاله، قصد داریم شما را با انواع روش های درمان فیستول مقعدی آشنا کنیم و توضیح دهیم که چگونه می توانید با انتخاب بهترین روش، روند درمان خود را سریع تر و بدون هیچ گونه نگرانی پیش ببرید. بهترین متد عمل فیستول لیزر است که در کلینیک پیکاطب با بهره گیری از تکنولوژی های پیشرفته انجام می شود. با خواندن این مقاله، شما نه تنها با درمان های موجود آشنا می شوید، بلکه می توانید بهترین تصمیم را برای درمان فیستول خود بگیرید. ادامه مقاله را بخوانید تا بیشتر بدانید!

انواع مختلف عمل فیستول

عمل فیستول به دلیل تنوع در نوع و پیچیدگی ضایعه، شامل انواع روش های مختلف است که بسته به شرایط بیمار انتخاب می شود. در درمان فیستول مقعدی، این روش ها از ساده ترین تا پیچیده ترین متدها متغیر است. این روش ها می توانند به صورت جراحی سنتی یا با استفاده از تکنولوژی های نوین مانند لیزر یا درمان های کم تهاجم انجام شوند. هر یک از این روش ها ویژگی ها و مزایای خاص خود را دارند و در موارد مختلف برای جلوگیری از عوارض و بازگشت فیستول استفاده می شوند. در ادامه، انواع مختلف روش های درمان فیستول مقعدی را معرفی می کنیم که شامل موارد زیر هستند:

• فیستولوتومی (Fistulotomy): برش مسیر فیستول برای تخلیه و بهبود آن از طریق جراحی.
• ستون (Seton): قرار دادن نخ یا لوله برای باز نگه داشتن فیستول و تسهیل تخلیه عفونت.
• پلاگین بیولوژیکی (Biological Plug): استفاده از پلاگین های زیستی برای بستن مجرای فیستول و تحریک رشد بافت جدید.
• لیزر فیستول (Laser Fistulotomy): استفاده از لیزر برای تخریب فیستول به صورت کم تهاجم و سریع.
• فیستولکتومی (Fistulectomy): برداشتن کامل فیستول و بافت های آسیب دیده برای درمان قطعی.
• فلپ آدوانسمنت (Mucosal Advancement Flap): استفاده از بافت مقعدی برای بستن دهانه فیستول و جلوگیری از باز شدن آن.
• لیفت LIFT: تکنیک جراحی برای بستن فیستول بدون آسیب به عضلات اسفنکتر.
• چسب فیبرین (Fibrin Glue): استفاده از چسب بیولوژیکی برای بستن فیستول و کمک به بهبود آن.

فیستولوتومی

فیستولوتومی یکی از روش های عمل فیستول مقعدی است که برای فیستول های ساده و کم عمق استفاده می شود. در این روش، جراح مسیر فیستول را به طور کامل باز می کند و از طریق برش، تمام مسیر فیستول از داخل بدن تا پوست اطراف آن آزاد می شود. این کار باعث تخلیه هرگونه عفونت یا مایع اضافی از داخل مجرای فیستول شده و به بافت اطراف آن اجازه می دهد که به طور طبیعی بهبود یابد. هدف اصلی از این عمل، از بین بردن فیستول و جلوگیری از بازگشت آن است. معمولا فیستول های سطحی و فیستول هایی که کمتر از عضلات اسفنکتر عبور کرده اند، به راحتی با این روش درمان می شوند.

در این روش جراحی، ابتدا جراح با استفاده از یک پروب، مسیر فیستول را شناسایی کرده و با تیغ جراحی یا الکتروکوتر برای برش و آزادسازی مسیر فیستول استفاده می کند. یکی از مزایای این روش، کوتاه بودن دوره نقاهت آن است، چرا که فیستول با کمترین برش درمان می شود. با این حال، این روش برای فیستول های پیچیده تر که بیشتر به عضلات اسفنکتر نفوذ کرده اند، مناسب نیست، زیرا ممکن است به این عضلات آسیب وارد کند.

استن یا ستون (Seton)

ستون یا استن یک روش جراحی است که برای عمل فیستول های پیچیده و ضایه هایی که از عضلات اسفنکتر عبور کرده اند، استفاده می شود. در این روش، یک نخ جراحی مخصوص یا لوله نازک از طریق مجرای فیستول عبور داده می شود و وظیفه آن تخلیه مایعات عفونی و کمک به روند بهبودی فیستول است.

1. این نخ یا لوله معمولا برای مدت زمان مشخصی، از چند هفته تا چند ماه در محل فیستول باقی می ماند تا به تدریج باعث بهبود و بسته شدن مجرای فیستول شود.
2. هدف از این روش، جلوگیری از عفونت و التهاب های بیشتر است و در نهایت با تحریک بافت های اطراف، فیستول را درمان می کند.
3. ستون یکی از گزینه های مناسب برای فیستول هایی است که شامل بخش های بزرگی از عضلات اسفنکتر می شوند و درمان های دیگر نمی توانند در این موارد موفقیت آمیز باشند.
4. منساب برای فیستول هایی که در نواحی حساس و نزدیک به اسفنکتر قرار دارند و در صورت انجام جراحی های دیگر ممکن است بی اختیاری ایجاد شود، مفید است.
5. در طول درمان با ستون، پزشکان باید به طور منظم وضعیت بیمار را بررسی کنند و در صورت نیاز، درمان های تکمیلی مانند جراحی های بعدی انجام دهند.

در روش استن، نخ جراحی یا لوله تخلیه به طور موقت در داخل فیستول قرار می گیرد و در طول این مدت، فیستول باز نگه داشته می شود تا عفونت ها به طور موثر تخلیه شوند. در نهایت، استن یک روش مطمئن برای مدیریت فیستول های پیچیده است که به ویژه در مواقعی که جراحی های دیگر جواب نداده اند، انتخاب می شود.

استن یا ستون (Seton)

فلپ آدوانسمنت – Mucosal Advancement Flap

فلپ آدوانسمنت یک روش عمل فیستول مقعدی است که برای درمان فیستول های مقعدی مزمن و پیچیده طراحی شده است. در این روش، جراح با استفاده از بافت مقعدی بیمار (مخاط روده) یک فلپ جراحی می سازد که به طور کامل از ناحیه داخلی فیستول عبور کرده و آن را می پوشاند. این تکنیک معمولا برای فیستول هایی که به طور عمیق تر در ناحیه مقعد و اسفنکتر نفوذ کرده اند و برای درمان با روش های ساده تر مناسب نیستند، مورد استفاده قرار می گیرد.

نکته پزشکی: در فلپ آدوانسمنت، بافت مخاط روده از قسمت پروگزیمال (پایین تر) برداشته شده و به طور دقیق به ناحیه فیستول دوخته می شود تا مجرای فیستول بسته شود و از عفونت های بیشتر جلوگیری کند.

این روش مزایای خاص خود را دارد، از جمله این که می تواند به صورت یک مرحله ای انجام شود و نیازی به برش های اضافی ندارد. همچنین خطر آسیب به عضلات اسفنکتر مقعدی را کاهش می دهد، که برای بیمارانی که نگران مشکلات بی اختیاری پس از جراحی هستند، یک گزینه ایده آل محسوب می شود. اما یکی از معایب این روش، میزان موفقیت کمتر آن در بیماران مبتلا به بیماری کرون یا عفونت های حاد است. علاوه بر این، در برخی موارد ممکن است نیاز به پیگیری و درمان های تکمیلی باشد. این روش به ویژه برای فیستول های پیچیده که در آن ها نمی توان از تکنیک های ساده تر مانند فیستولوتومی استفاده کرد، کاربرد دارد.

پلاگین بیولوژیکی- Biological Plug

پلاگین بیولوژیکی یکی از روش های نوین درمان فیستول مقعدی است که در آن از مواد بیولوژیکی برای بستن مجرای فیستول استفاده می شود. در این روش، یک پلاگین مخروطی شکل از بافت روده بیمار ساخته شده و به مجرای فیستول متصل می شود. این پلاگین به عنوان یک پلاگ یا مسدود کننده عمل کرده و باعث بسته شدن مسیر فیستول می شود. پس از قرار دادن پلاگین، بافت جدید به تدریج در اطراف این پلاگ رشد کرده و فیستول بهبود می یابد.

مزایا:

• این روش نسبت به جراحی های سنتی مزایایی از قبیل کاهش خطر آسیب به عضلات اسفنکتر و کاهش دوره نقاهت دارد.
• برای فیستول های پیچیده یا فیستول هایی که بافت های حساس بیشتری دارند، این روش می تواند جایگزین خوبی برای سایر روش ها باشد.
• پلاگین بیولوژیکی تنها به مجرای فیستول متصل می شود و نیازی به برش های وسیع ندارد، به بیمار این امکان را می دهد که به سرعت به زندگی روزمره خود بازگردد.

معایب:

• میزان موفقیت محدود در فیستول های پیچیده: در فیستول های ساده، موفقیت این روش می تواند به 80% برسد، اما در فیستول های پیچیده تر با شاخه های متعدد یا مسیرهای طولانی، این میزان موفقیت کاهش می یابد.
• امکان بازگشایی فیستول: در برخی موارد، پلاگین بیولوژیکی نمی تواند به طور کامل مسیر فیستول را مسدود کرده و پس از مدت زمانی مجرا دوباره باز می شود، مخصوصا در فیستول های پیچیده که شامل بخش های زیادی از عضلات اسفنکتر هستند.
• عدم اثرگذاری در موارد بافتی خاص: برای بیمارانی که فیستول های آنها همراه با عفونت های حاد یا بیماری های مزمنی مانند بیماری کرون است، این روش ممکن است به اندازه کافی موثر نباشد و نیاز به درمان های ترکیبی یا روش های جراحی پیچیده تر داشته باشد.
• نیاز به پیگیری های مکرر: این روش معمولا نیاز به مراقبت های پیگیر و بررسی های مداوم دارد تا از بازگشت فیستول یا مشکلات جانبی جلوگیری شود. این امر می تواند فشار روانی و مالی به بیمار وارد کند.

چسب فیبرین – Fibrin Glue

چسب فیبرین یکی از روش های غیرتهاجمی و کم دردسر برای درمان فیستول مقعدی است که در آن از یک ماده زیستی خاص به نام چسب فیبرین استفاده می شود. این چسب به داخل مجرای فیستول تزریق می شود و به طور موقت مسیر فیستول را می بندد. چسب فیبرین همان طور که از نامش پیداست، به طور طبیعی در بدن برای ترمیم زخم ها و لخته شدن خون تولید می شود. در درمان فیستول، چسب فیبرین به عنوان یک عامل تسریع کننده برای بستن مجرای فیستول و تحریک فرآیند بهبودی بافت های آسیب دیده عمل می کند. این روش، برخلاف جراحی های سنتی، نیازی به برش های بزرگ ندارد و دوره نقاهت کوتاه تری دارد.

با این حال، یکی از معایب این روش، میزان موفقیت پایین آن در بلندمدت است. در مطالعات مختلف گزارش شده که موفقیت اولیه این روش حدود 77% است، اما پس از مدت زمانی (معمولا 16 ماه)، این میزان به طور چشم گیری به 14% کاهش می یابد و احتمال بازگشت فیستول افزایش می یابد. این موضوع به ویژه در فیستول های پیچیده تر و عمیق تر که نیاز به درمان های جراحی پیچیده تر دارند، به وضوح مشهود است. به همین دلیل، چسب فیبرین معمولا برای فیستول های ساده و سطحی توصیه می شود و در موارد پیچیده تر باید همراه با روش های دیگر مانند جراحی یا لیزر استفاده شود.

لیزر فیستول – Laser Fistulotomy

لیزر فیستول مقعدی یک از روش مدرن و پیشرفته برای درمان فیستول مقعدی است که برای فیستول های ساده و کم عمق موثر است. در این روش، از انرژی لیزر برای تخریب مسیر فیستول و حذف بافت های عفونی استفاده می شود. لیزر فیستول به عنوان یک روش کم تهاجم شناخته می شود که در آن جراح از یک پرتو لیزری برای باز کردن مسیر فیستول استفاده می کند. این روش به دلیل دقت بالا، آسیب کمتری به بافت های اطراف وارد می کند و بهبودی سریع تری را برای بیمار فراهم می آورد.

در مطالعه‌ای که توسط مصطفی جم ترزی انجام شد و این مقاله در کتابخانه پزشکی آمریکا pubmed به نشر رسیده گفته شده است که:

اثربخشی بلندمدت بستن فیستول‌های پری‌آنال با استفاده از لیزر دیود مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش، ۱۰۳ بیمار با فیستول پری‌آنال اولیه یا عودکننده تحت درمان با لیزر ۱۲ واتی با طول موج ۱۴۷۰ نانومتر قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ۴۰٪ از بیماران به بهبودی کامل دست یافتند، در حالی که ۳۷٪ همچنان ترشحات علامت‌دار داشتند. این روش به‌عنوان یک گزینه درمانی با حداقل خطر آسیب به اسفنکتر معرفی شده است.

نکته پزشکی: لیزر فیستول برای توده هایی که به عضلات اسفنکتر نزدیک هستند، گزینه ای مناسب است، چرا که ریسک آسیب به این عضلات به حداقل می رسد.

مزایای لیزر فیستول:

• دقت بالا: لیزر به طور دقیق مسیر فیستول را هدف قرار می دهد و از آسیب به بافت های اطراف جلوگیری می کند.
• دوره نقاهت کوتاه: بیمار به سرعت بهبود می یابد و می تواند به زندگی روزمره خود بازگردد.
• کم درد: این روش کم درد و کم تهاجمی است که باعث کاهش دردهای پس از عمل می شود.
• کاهش خطر عفونت: از آنجا که در این روش نیازی به برش های بزرگ نیست، خطر عفونت به حداقل می رسد.
• عدم نیاز به بستری طولانی: بیشتر بیماران پس از انجام لیزر فیستول می توانند در همان روز مرخص شوند و به فعالیت های روزانه خود ادامه دهند.

لیفت –  LIFT

نام کامل روش لیفت  Ligation of the Inter-sphincteric Fistula Tract است که یکی از روش های نوین و موثر در درمان فیستول مقعدی است که به ویژه برای فیستول های پیچیده ای که از عضلات اسفنکتر عبور می کنند، توصیه می شود. در این روش، جراح اقدام به بستن مسیر فیستول بین دو عضله اسفنکتر (که مسئول کنترل دفع مدفوع هستند) می کند تا از آسیب به این عضلات جلوگیری کند.

در این فرآیند، مجرای فیستول از ناحیه بین اسفنکترهای داخلی و خارجی جدا شده و سپس با استفاده از بخیه بسته می شود. هدف اصلی روش LIFT، جلوگیری از بازگشت فیستول و حفظ سلامت عضلات اسفنکتر مقعدی است، به ویژه برای بیمارانی که نگران مشکلات بی اختیاری بعد از عمل هستند.

این روش به طور خاص برای فیستول های عمیق و دردناک مناسب است. برخلاف روش های دیگر که ممکن است به عضلات اسفنکتر آسیب برسانند، LIFT از آن ها محافظت کرده و خطر بی اختیاری را به حداقل می رساند. در مجموع، روش LIFT یک گزینه عالی برای بیماران با فیستول های پیچیده است که نیاز به روشی محافظه کارانه برای عضلات اسفنکتر دارند.

کوتر (Cauterization)

کوتر یکی از روش های جراحی است که در درمان فیستول مقعدی به ویژه در مواردی که نیاز به حذف بافت عفونی یا بسته شدن مجرای فیستول وجود دارد، استفاده می شود. در این روش، از یک ابزار خاص برای سوزاندن بافت های فیستول و از بین بردن مسیر آن استفاده می شود. این ابزار معمولا به صورت الکتریکی یا حرارتی عمل می کند و به کمک گرما یا جریان برق، بافت های آسیب دیده را می سوزاند. این روش به ویژه برای فیستول هایی که نیاز به تخریب بافت های اضافی دارند، مناسب است و می تواند به بهبود سریع تر مجرا و جلوگیری از عفونت های بیشتر کمک کند.

یکی از مزایای استفاده از کوتر در درمان فیستول مقعدی، دقت بالا و کاهش میزان خونریزی است. از آنجا که حرارت یا برق باعث می شود تا رگ های خونی بسته شوند، خطر خونریزی در حین جراحی به حداقل می رسد. همچنین، کوتر معمولا برای فیستول های سطحی و کم عمق موثر است و می تواند برای بیمار دوره نقاهت کوتاه تری را به همراه داشته باشد.

یک جدول جامع برای بیان تفاوت های کوتر و لیزر برای عمل فیستول مقعدی:

راه رفتن بعد از عمل فیستول

بعد از انجام عمل فیستول، یکی از مهم ترین مسائلی که بیماران باید به آن توجه کنند، راه رفتن و حرکت کردن است. بسیاری از بیماران نگرانی هایی در خصوص شروع فعالیت های روزمره بعد از عمل دارند. با این حال، پزشکان معمولا توصیه می کنند که بیماران به تدریج شروع به راه رفتن کنند، زیرا این کار نه تنها به تسریع روند بهبود کمک می کند بلکه از بروز عوارضی مانند لخته شدن خون یا مشکلات گردش خون نیز جلوگیری می کند.

هشدار پزشکی: در روزهای ابتدایی پس از عمل، بیمار باید به مدت چند روز استراحت کند و از وارد آوردن فشار زیاد به ناحیه تحت درمان خود خودداری نماید.

پس از گذشت چند روز از عمل، بیمار می تواند به تدریج زمان راه رفتن را افزایش دهد. اما مهم است که از انجام فعالیت های سنگین و یا ایستادن طولانی مدت خودداری شود تا فشار اضافی به ناحیه مقعد وارد نشود. در ابتدا، بیمار باید از حرکت های شدید و ورزش های سنگین پرهیز کرده و تنها به راه رفتن های کوتاه و آرام اکتفا کند.

راه رفتن بعد از عمل فیستول

نکات کلیدی برای راه رفتن بعد از عمل فیستول:

• شروع تدریجی: از روزهای ابتدایی بعد از عمل، شروع به راه رفتن کوتاه و آرام کنید. راه رفتن 5-10 دقیقه ای کافی است.
• پرهیز از فشار زیاد: از ایستادن یا نشستن طولانی مدت خودداری کنید تا فشار اضافی به ناحیه جراحی وارد نشود.
• راحتی در حرکات: حرکت های سریع یا پرشی را به هیچ عنوان انجام ندهید، زیرا ممکن است به محل جراحی آسیب بزند.
• گام های کوتاه و نرم: سعی کنید گام های کوتاه و آرام بردارید تا از هرگونه فشار و آسیب احتمالی جلوگیری شود.
• مراقبت از ناحیه جراحی: هرگونه درد یا ناراحتی حین راه رفتن باید جدی گرفته شود و به پزشک اطلاع داده شود.

بعد از عمل فیستول چه بخوریم

بعد از عمل فیستول، تغذیه مناسب نقش بسیار مهمی در روند بهبودی و کاهش عوارض بعد از جراحی ایفا می کند. مصرف مواد غذایی مناسب می تواند به بهبود سریع تر بافت ها کمک کرده و از یبوست و فشار اضافی به ناحیه جراحی جلوگیری کند. پس از عمل، مصرف مواد غذایی سرشار از فیبر به بیمار توصیه می شود. فیبر باعث نرم شدن مدفوع و تسهیل در دفع آن می شود، که این امر برای جلوگیری از فشار به ناحیه جراحی و کاهش درد پس از عمل بسیار مهم است.

علاوه بر مصرف فیبر، بیماران باید به مصرف مایعات به ویژه آب توجه ویژه ای داشته باشند. آب به نرم شدن مدفوع کمک کرده و از ایجاد یبوست جلوگیری می کند. همچنین، مصرف پروتئین های باکیفیت از جمله گوشت های سفید، تخم مرغ و لبنیات می تواند به ترمیم بافت های آسیب دیده کمک کند. از مصرف مواد غذایی چرب، ادویه جات تند و غذاهای پرکالری خودداری کرد، زیرا این مواد می توانند باعث تحریک و تشدید علائم و همچنین ایجاد درد در ناحیه جراحی شوند. در نهایت، مشورت با متخصص هموروئید در انتخاب رژیم غذایی مناسب بعد از عمل فیستول می تواند مفید باشد تا رژیم غذایی به طور دقیق با شرایط فردی بیمار تطبیق یابد.

در ادامه یک جدول کامل از غذاها و موارد غذایی مناسب برای بعد از عمل فیستول تهیه کرده ایم و در موازات آن به مواد غذایی ممنوع هم پرداخته ایم.

عکس بعد از عمل فیستول

بعد از عمل فیستول مقعدی، تصاویر و عکس های مرتبط می توانند به بیماران کمک کنند تا درک بهتری از روند بهبودی و تغییرات احتمالی در ناحیه جراحی پیدا کنند. معمولا در روزهای ابتدایی پس از جراحی، ناحیه درمان شده ممکن است مقداری التهاب، ورم یا حتی خونریزی خفیف داشته باشد که این وضعیت طبیعی است و به تدریج بهبود می یابد.

عکس های بعد از عمل فیستول به بیماران نشان می دهند که چگونه ناحیه جراحی در طول زمان بهبود می یابد و چه تغییراتی در بافت ها ایجاد می شود. این تصاویر همچنین می توانند در تشخیص مشکلات احتمالی مانند عفونت، بازگشایی فیستول یا سایر عوارض بعد از جراحی کمک کنند. اگر به دنبال اطلاعات بیشتر و مشاوره پزشکی هستید، کلینیک پیکاطب با ارائه خدمات درمانی پیشرفته و متخصصان باتجربه، راه حل های موثری را در اختیار شما قرار می دهد.

عکس بعد از عمل فیستول

دوران نقاهت بعد از عمل فیستول

دوران نقاهت بعد از عمل فیستول مقعدی یکی از مراحل مهم در فرآیند درمان فیستول است که باید به دقت رعایت شود تا از بروز عوارض و عود مجدد فیستول جلوگیری شود در مجموع در این دوره، مراقبت از زخم بسیار اهمیت دارد تا از عفونت و التهاب جلوگیری شود و روند بهبودی سریع تر انجام گیرد.

نکات کلیدی دوران نقاهت بعد از عمل فیستول:

• استراحت مطلق: در روزهای اول پس از عمل، استراحت کافی و پرهیز از فعالیت های سنگین بسیار مهم است.
• مراقبت از زخم: زخم باید تمیز نگه داشته شود و از مواد معطر یا صابون های تند استفاده نشود تا از عفونت جلوگیری شود.
• پرهیز از یبوست: مصرف مواد غذایی حاوی فیبر و مایعات زیاد برای جلوگیری از یبوست و کاهش فشار به ناحیه جراحی ضروری است.
• داروهای مسکن: برای کنترل درد، ممکن است پزشک داروهای مسکن و ضدالتهاب تجویز کند.
• کنترل علائم غیرعادی: در صورت مشاهده هرگونه عارضه مانند ترشحات زیاد، خونریزی یا علائم عفونت، باید فورا به پزشک مراجعه کرد.
• مراجعه به پزشک: بیمار باید در فواصل زمانی مشخص به پزشک مراجعه کند تا روند بهبودی و وضعیت زخم ارزیابی شود.

در دوران نقاهت، بیمار باید به طور مرتب به پزشک مراجعه کند تا از وضعیت زخم و روند بهبودی اطمینان حاصل کند. معمولا در هفته های اول، بیمار باید از فعالیت های شدید بدنی و ورزش های سنگین پرهیز کند. همچنین، در این دوره، ممکن است بیمار دچار برخی ناراحتی ها مانند درد در ناحیه مقعد یا ترشحات از ناحیه جراحی شود که این مسائل معمولا موقتی بوده و به مرور زمان از بین می روند.

نکته مهم: در صورتی که بیمار دچار علائمی مانند عفونت، خونریزی غیرطبیعی یا بازگشایی فیستول شود، باید فورا به پزشک مراجعه کند. علاوه بر این، برخی بیماران ممکن است در دوران نقاهت با مشکلاتی همچون کیست سباسه (یک نوع عارضه پوستی که به علت التهاب غدد چربی به وجود می آید) مواجه شوند که در این صورت نیز مشاوره با پزشک ضروری است.

درمان زخم فیستول بعد از عمل

بعد از عمل فیستول، مراقبت از زخم فیستول برای جلوگیری از عفونت و کمک به بهبودی سریع بسیار ضروری است. در طول دوره بهبودی، مراقبت های روزانه از زخم بسیار مهم است چراکه مراقبت صحیح از زخم می تواند به جلوگیری از عوارض جدی مانند عفونت یا بازگشایی مجدد فیستول کمک کند و روند بهبودی را تسریع بخشد.

درمان زخم فیستول بعد از عمل

در روزهای اول بعد از عمل، ممکن است ترشحات یا خونریزی خفیفی از محل جراحی مشاهده شود: که معمولا طبیعی است و به مرور زمان کاهش می یابد. برای کنترل درد و تسریع بهبودی، پزشک ممکن است داروهای مسکن و ضدالتهاب تجویز کند. همچنین بیمار باید از انجام فعالیت های سنگین و فشار به ناحیه جراحی خودداری کند.

زخم ها باید به طور مرتب شسته و تمیز نگه داشته شوند:  معمولا پزشک توصیه می کند که زخم با آب گرم شسته شده و از صابون های معطر یا محصولات شیمیایی برای شستشو استفاده نشود، زیرا این مواد ممکن است باعث تحریک پوست شوند. بعد از شستشو، باید از گاز نرم و تمیز برای خشک کردن محل استفاده کنید و به هیچ عنوان فشار زیادی به آن نیاورید.

علاوه بر این، معمولا پزشک آنتی بیوتیک هایی تجویز می کند تا از عفونت جلوگیری شود:  در صورتی که زخم نیاز به پانسمان داشته باشد، پانسمان باید به طور مرتب تعویض شود تا از تجمع میکروب ها و آلودگی جلوگیری شود.

در روزهای اول بعد از عمل، ممکن است ترشحات یا خونریزی خفیفی از محل جراحی مشاهده شود: که معمولا طبیعی است و به مرور زمان کاهش می یابد. برای کنترل درد و تسریع بهبودی، پزشک ممکن است داروهای مسکن و ضدالتهاب تجویز کند.

همچنین بیمار باید از انجام فعالیت های سنگین و فشار به ناحیه جراحی خودداری کند. در صورتی که علائمی مانند افزایش درد، خونریزی غیرعادی یا تب مشاهده شد، باید فورا به پزشک مراجعه کرد.

پماد بعد از عمل فیستول

پس از جراحی فیستول مقعدی، استفاده از پمادهای مناسب می تواند به کاهش درد، التهاب و پیشگیری از عفونت کمک کند. این پمادها به عنوان درمان کمکی در کنار سایر مراقبت های پس از عمل توصیه می شوند. در ادامه، جدولی از پمادهای رایج مورد استفاده پس از عمل فیستول ارائه شده است:

توجه داشته باشید که استفاده از این پمادها باید تحت نظر پزشک و با تجویز او صورت گیرد. همچنین، رعایت بهداشت ناحیه جراحی و پیروی از دستورات پزشکی برای بهبودی کامل ضروری است.

علت خونریزی بعد از عمل فیستول

پس از جراحی فیستول مقعدی، تجربه ی خونریزی خفیف در روزهای اولیه امری طبیعی است و بخشی از فرآیند بهبودی محسوب می شود. این خونریزی معمولا به دلیل ترمیم بافت های آسیب دیده در ناحیه جراحی رخ می دهد. با این حال، خونریزی شدید یا مداوم می تواند نشانه ای از مشکلات جدی تر باشد و نیاز به بررسی دقیق تری دارد.

دلایل احتمالی خونریزی پس از عمل فیستول:

• فرآیند طبیعی بهبود زخم: در مراحل اولیه پس از جراحی، خونریزی خفیف به دلیل ترمیم بافت های آسیب دیده طبیعی است.
• آسیب به بافت ها و رگ های خونی: در حین جراحی، ممکن است رگ های خونی کوچک آسیب ببینند که منجر به خونریزی خفیف می شود.
• بخیه ها و نقاط زخم: فشار یا حرکت در ناحیه جراحی می تواند باعث خونریزی موقتی از محل بخیه ها شود.
• یبوست و اعمال فشار زیاد به مقعد: یبوست پس از جراحی می تواند با اعمال فشار زیاد در حین دفع، منجر به خونریزی شود.
• عفونت: عفونت در ناحیه جراحی می تواند باعث التهاب و خونریزی شود و معمولا با علائمی مانند قرمزی، تورم و تب همراه است.
• جدا شدن زخم یا باز شدن بخیه ها: حرکت یا فشار زیاد ممکن است باعث باز شدن بخیه ها و در نتیجه خونریزی شود.
• اختلالات انعقادی یا مصرف داروهای رقیق کننده خون: بیمارانی که دارای مشکلات انعقادی هستند یا از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند، بیشتر در معرض خونریزی پس از جراحی قرار دارند.

در صورت مشاهده خونریزی شدید، مداوم یا همراه با علائمی مانند تب و تورم، ضروری است که بلافاصله با پزشک معالج خود مشورت کنید تا از بروز عوارض جدی تر جلوگیری شود.

نحوه برداشتن نخ فیستول

پس از جراحی فیستول مقعدی، در برخی موارد از نخ های مخصوصی به نام “ستون” برای کمک به تخلیه عفونت و بهبود زخم استفاده می شود. این نخ ها معمولا بین ۶ تا ۱۲ هفته در محل باقی می مانند تا عفونت به طور کامل تخلیه شود و التهاب کاهش یابد. برداشتن نخ فیستول یک فرآیند حساس است که باید توسط پزشک متخصص انجام شود.

مراحل برداشتن نخ فیستول:

1. آماده سازی بیمار:
   • پزشک ابتدا ناحیه مورد نظر را با محلول های ضدعفونی کننده تمیز می کند تا از عفونت جلوگیری شود.
   • در صورت نیاز، از بی حسی موضعی برای کاهش درد و ناراحتی بیمار استفاده می شود.
2. بررسی وضعیت نخ:
   • پزشک با معاینه دقیق، موقعیت و وضعیت نخ را ارزیابی می کند تا از آمادگی آن برای برداشتن اطمینان حاصل کند.
3. برش و خارج کردن نخ:
   • در برخی موارد، پزشک با ایجاد یک برش کوچک در نزدیکی محل نخ، آن را آزاد می کند.
   • سپس نخ به آرامی و با دقت از بافت های اطراف جدا و خارج می شود.
4. مراقبت های پس از برداشتن نخ:
   • پس از خارج کردن نخ، ناحیه مجددا تمیز و ضدعفونی می شود.
   • پانسمان مناسب برای حفاظت از زخم و جلوگیری از عفونت اعمال می شود.
   • پزشک ممکن است توصیه هایی درباره مراقبت های خانگی، مانند شست وشوی منظم ناحیه و پرهیز از فعالیت های سنگین، ارائه دهد.

توجه داشته باشید که برداشتن نخ فیستول باید حتما توسط پزشک متخصص و در شرایط استریل انجام شود تا از بروز عوارض احتمالی جلوگیری شود.

عوارض عمل فیستول مقعدی

جراحی فیستول مقعدی، مانند هر عمل جراحی دیگری، ممکن است با عوارضی همراه باشد که آگاهی از آن ها برای بیماران ضروری است. این عوارض می توانند در کوتاه مدت یا بلندمدت بروز کنند و شدت آن ها بسته به نوع فیستول، روش جراحی و شرایط فردی بیمار متفاوت است.

در کوتاه مدت، بیماران ممکن است با مشکلاتی مانند خونریزی، عفونت، احتباس ادراری و درد مواجه شوند. این عوارض معمولا در هفته های نخست پس از جراحی رخ می دهند و با مراقبت های مناسب قابل مدیریت هستند. در بلندمدت، احتمال بروز عوارضی مانند بی اختیاری مدفوع، تنگی مقعد و عود مجدد فیستول وجود دارد که می تواند بر کیفیت زندگی بیمار تأثیرگذار باشد.

• خونریزی: خونریزی از محل جراحی که ممکن است در روزهای اولیه پس از عمل رخ دهد.
• عفونت: ورود باکتری ها به ناحیه جراحی می تواند منجر به عفونت شود که با علائمی مانند قرمزی، تورم و تب همراه است.
• احتباس ادراری: برخی بیماران ممکن است پس از جراحی در دفع ادرار دچار مشکل شوند.
• درد و ناراحتی: درد در ناحیه جراحی که با مصرف مسکن ها قابل کنترل است.
• بی اختیاری مدفوع: آسیب به عضلات اسفنکتر مقعد ممکن است منجر به نشت مدفوع یا گاز شود.
• تنگی مقعد: تشکیل بافت اسکار در ناحیه جراحی می تواند باعث کاهش قطر کانال مقعد و دشواری در دفع مدفوع شود.
• عود فیستول: در برخی موارد، فیستول ممکن است پس از جراحی مجددا ظاهر شود.

برای کاهش خطر بروز این عوارض، پیروی از دستورات پزشک، رعایت بهداشت ناحیه جراحی و حضور در جلسات پیگیری پس از عمل توصیه می شود.

نتیجه گیری

در این مقاله، به طور جامع به موضوع فیستول مقعدی، علل، علائم، روش های درمانی و مراقبت های پس از عمل پرداختیم. فیستول مقعدی یک بیماری آزاردهنده و گاه پیچیده است که در صورت عدم درمان مناسب، می تواند به مشکلات جدی تری منجر شود. روش های متعددی برای درمان این عارضه وجود دارد که از جمله آن ها می توان به فیستولوتومی، استفاده از ستون، فلپ آدوانسمنت، پلاگین بیولوژیکی، چسب فیبرین، لیزر فیستول، روش LIFT و کوتر اشاره کرد. هر یک از این روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب مناسب ترین روش باید بر اساس شرایط بیمار و تشخیص پزشک متخصص صورت گیرد.

کلینیک پیکاطب، به عنوان یکی از مراکز پیشرو در درمان بیماری های نشیمنگاهی، با بهره گیری از تکنولوژی لیزر و تیم پزشکی مجرب، خدماتی نوین و موثر در زمینه درمان فیستول مقعدی ارائه می دهد. استفاده از لیزر در این کلینیک، به دلیل کم تهاجمی بودن، کاهش درد و دوره نقاهت کوتاه تر، به عنوان یکی از بهترین روش های درمانی توصیه می شود. تیم پیکاطب با ارائه پشتیبانی رایگان قبل و بعد از درمان، تا بهبودی کامل در کنار بیماران خود است.

سؤالات متداول

1. آیا فیستول مقعدی خودبه خود بهبود می یابد؟ خیر، فیستول مقعدی به ندرت خودبه خود بهبود نمی یابد و نیاز به مداخله پزشکی دارد.
2. درمان فیستول با لیزر چه مزایایی دارد؟ درمان با لیزر کم تهاجمی است، درد و خونریزی کمتری دارد و دوره بهبودی کوتاه تری را به همراه دارد.
3. آیا پس از درمان فیستول با لیزر، احتمال عود وجود دارد؟ احتمال عود فیستول پس از درمان با لیزر بسیار کم است، به ویژه اگر مراقبت های پس از عمل به درستی انجام شود.
4. دوره نقاهت پس از عمل فیستول چقدر است؟ دوره نقاهت بسته به روش درمانی متفاوت است، اما در روش لیزر معمولا بین 1 تا 2 هفته طول می کشد.