فیستول مقعدی چیست | علائم، تشخیص و علت بیماری فیستول مقعدی

آنال فیستول یا فیستول مقعدی چیست؟ یکی از مشکلات پیچیده و آزاردهنده در ناحیه نشیمنگاهی است که معمولا به دنبال یک عفونت عمیق در ناحیه مقعد شکل می‌گیرد. این بیماری زمانی ایجاد می‌شود که یک مسیر غیرطبیعی بین داخل کانال مقعد و سطح پوست بیرونی به وجود می‌آید. وجود این مجرا می‌تواند با علائمی مانند ترشح مداوم، التهاب، درد و سوزش همراه باشد. عدم درمان به‌موقع بیماری فیستول مقعدی، ممکن است به تشکیل مسیرهای پیچیده‌تری در بافت بدن منجر شده و جراحی‌های گسترده‌تری را طلب کند.

در صورتی که با علائم آنال فیستول دست‌وپنجه نرم می‌کنید، مراجعه به مراکز تخصصی برای تشخیص دقیق و درمان مناسب اهمیت زیادی دارد. کلینیک پیکاطب به‌عنوان یکی از مراکز مجهز و پیشرفته در زمینه درمان بیماری‌های تناسلی و نشیمنگاهی، به‌ویژه درمان فیستول مقعدی، خدمات تخصصی، جامع و فردمحور را به بیماران ارائه می‌دهد. تیم پزشکی این مرکز با بهره‌گیری از روش‌های نوین، امکان درمان بدون عود و با حداقل عوارض را فراهم کرده‌اند.

فیستول مقعدی چیست؟

بیماری فیستول مقعدی به مسیر یا تونلی گفته می‌شود که به طور غیرطبیعی بین قسمت انتهایی روده و سطح پوست اطراف مقعد ایجاد شده است. این مسیر معمولا به دنبال عفونت یا آبسه درمان‌نشده در اطراف مقعد شکل می‌گیرد. زمانی که چرک ناشی از آبسه، مسیر تخلیه به بیرون پیدا کند، فیستول به‌وجود می‌آید. در اغلب موارد، بیمار شاهد ترشح مداوم چرک یا مایعات بدبو از اطراف مقعد خواهد بود.

این بیماری نه‌تنها ناراحتی جسمی ایجاد می‌کند، بلکه از نظر روانی نیز می‌تواند فرد را درگیر کند. بیماران به دلیل شرم اجتماعی یا ترس از درمان ممکن است مراجعه به پزشک را به تعویق بیندازند که این موضوع باعث وخیم‌تر شدن وضعیت فیستول می‌شود.

فیستول مقعدی چیست؟ این سؤال بسیاری از افرادی است که با ترشحات مزمن یا درد در ناحیه نشیمنگاه روبرو هستند. تشخیص دقیق این بیماری نیازمند معاینه فیزیکی دقیق و در برخی موارد استفاده از روش‌های تصویربرداری پیشرفته مانند MRI یا اولتراسوند داخلی است.

وب سایت معتبر پزشکی Healthline در مورد این بیماری چنین بیان می کند:

فیستول مقعدی، که به آن آنال فیستول نیز گفته می شود، یک اتصال غیرطبیعی بین مقعد و پوست اطراف آن است. این بیماری معمولا پس از ایجاد یک آبسه مقعدی به وجود می آید.

عکس فیستول

درک بهتر از بیماری فیستول مقعدی از طریق مشاهده تصاویر واقعی یا شماتیک آن امکان‌پذیر است. در عکس فیستول معمولا مسیر چرکی قابل مشاهده است که به صورت یک یا چند سوراخ در پوست اطراف مقعد ظاهر می‌شود. این سوراخ‌ها ممکن است با قرمزی، التهاب و در برخی موارد با زخم‌های باز همراه باشند. عکس‌های تخصصی می‌توانند تفاوت میان انواع ساده و پیچیده این بیماری را نیز به تصویر بکشند.

تصاویر بالینی نه تنها به بیماران در درک بهتر وضعیتشان کمک می‌کنند، بلکه به پزشکان نیز امکان می‌دهند تا شدت، عمق و جهت‌گیری مسیر فیستول را ارزیابی کنند. مشاهده عکس فیستول می‌تواند به انتخاب مناسب‌ترین روش درمانی کمک کند، به‌ویژه در مواردی که مسیرهای داخلی و شاخه‌های ثانویه وجود دارند.

انواع فیستول

انواع فیستول‌ها بسته به محل ایجاد، نوع ارگان‌های درگیر و علت زمینه‌ای، به چندین نوع تقسیم می‌شوند. شناسایی نوع دقیق این بیماری نقش مهمی در انتخاب بهترین روش درمانی دارد. برخی از فیستول‌ها سطحی و ساده هستند و با درمان‌های سرپایی برطرف می‌شوند، اما برخی دیگر از انواع فیستول می‌توانند پیچیده، منشعب و نیازمند جراحی‌های تخصصی باشند.

در بیشتر موارد، عامل ایجاد فیستول یک عفونت مزمن یا التهاب درمان‌نشده در بدن است. گاهی این عفونت‌ها باعث ایجاد مسیرهای غیرطبیعی بین دو ارگان یا بین ارگان و پوست می‌شوند. شناخت انواع مختلف فیستول به بیماران کمک می‌کند تا با آگاهی بیشتری روند تشخیص و درمان را دنبال کنند.

انواع فیستول عبارتند از:

1. فیستولِ مقعدی
2. فیستول روده‌ای
3. فیستول مثانه‌ای
4. فیستول عروقی
5. فیستول صورت
6. فیستول گوارشی
7. فیستول تنفسی
8. فیستول صفراوی

فیستول مقعدی

فیستول مقعدی یکی از شایع‌ترین انواع فیستول است که در نتیجه آبسه مزمن و درمان‌نشده در ناحیه مقعد ایجاد می‌شود. این مسیر ارتباطی غیرطبیعی معمولا بین کانال مقعد و پوست اطراف آن ایجاد شده و باعث ترشح مداوم چرک و درد هنگام نشستن می‌شود. گاهی اوقات فرد متوجه بوی بد یا لکه‌های چرکی روی لباس زیر می‌شود.

اگر درمان به‌موقع صورت نگیرد، این نوع فیستول ممکن است به مسیرهای پیچیده‌تر منشعب شده و نیاز به جراحی‌های ترمیمی چندمرحله‌ای پیدا کند. برخی از موارد شدید فیستول مقعدی نیز با بی‌اختیاری یا آسیب عضلات کف لگن همراه هستند.

فیستول روده‌ای

فیستول روده‌ای شامل مسیر غیرطبیعی میان دو بخش از روده یا بین روده و دیگر ارگان‌ها مثل پوست، مثانه یا واژن است. شایع‌ترین علت ایجاد این نوع فیستول، بیماری‌های التهابی روده نظیر کرون، کولیت اولسراتیو یا عوارض ناشی از جراحی‌های گوارشی هستند.

این بیماری می‌تواند باعث جذب ناکافی مواد مغذی، کمبود وزن، درد شکمی مزمن و اسهال‌های متوالی شود. درمان فیستول روده‌ای معمولا ترکیبی از دارو، تغذیه مناسب و گاهی جراحی است.

فیستول مثانه‌ای

فیستول مثانه‌ای یا وزیکوواژینال، ارتباط غیرعادی بین مثانه و واژن یا روده است. علت اصلی آن می‌تواند زایمان‌های سخت، عفونت‌های شدید یا جراحی‌های لگنی باشد. این نوع فیستول اغلب در زنان مشاهده می‌شود. از علائم آن می‌توان به نشت بی‌اختیار ادرار، عفونت ادراری مکرر، و درد هنگام ادرار اشاره کرد. درمان آن معمولا با جراحی ترمیمی صورت می‌گیرد.

فیستول عروقی

فیستول عروقی، مسیر غیرطبیعی بین یک شریان و یک ورید است که می‌تواند در اثر ضربه، عفونت یا عمل‌های پزشکی مانند همودیالیز ایجاد شود. این نوع فیستول با افزایش جریان خون در محل اتصال مشخص می‌شود. اگر درمان نشود، ممکن است باعث بزرگ‌شدن رگ‌ها، خونریزی یا اختلالات قلبی شود. درمان آن معمولا شامل بستن یا اصلاح مسیر با جراحی یا آنژیوگرافی است.

فیستول صورت

فیستول صورت بیشتر به دنبال عفونت‌های دندانی عمیق یا عوارض جراحی در فک و دهان ایجاد می‌شود. این نوع فیستول ممکن است به‌صورت ترشح مزمن چرک از گونه یا لثه ظاهر شود. درمان آن بسته به علت زمینه‌ای می‌تواند شامل تخلیه عفونت، درمان دارویی و گاهی جراحی زیبایی ترمیمی باشد.

فیستول گوارشی

فیستول گوارشی به مسیرهای غیرطبیعی میان قسمت‌های مختلف سیستم گوارش یا بین دستگاه گوارش و پوست گفته می‌شود. اغلب در نتیجه جراحی‌های سنگین، عفونت یا تومورها ایجاد می‌شود. بسته به محل دقیق آن، علائمی مانند درد شکم، نشت محتویات روده به سطح پوست یا سوء جذب ممکن است مشاهده شود. درمان به وضعیت عمومی بیمار و شدت بیماری بستگی دارد.

فیستول تنفسی

فیستول تنفسی ارتباط غیرعادی میان نای، نایژه‌ها و سایر اندام‌ها مانند مری یا پوست است. این نوع فیستول می‌تواند مادرزادی یا اکتسابی باشد و در برخی موارد با بیماری‌های نئوپلاستیک همراه است. علائم معمول آن شامل سرفه‌های مزمن، ناتوانی در بلع طبیعی، و ورود غذا یا مایعات به ریه‌هاست. درمان اغلب با جراحی صورت می‌گیرد.

فیستول صفراوی

فیستول صفراوی بین مجاری صفراوی و ارگان‌هایی مانند روده یا پوست ایجاد می‌شود. این عارضه ممکن است پس از جراحی کیسه صفرا، التهاب مجاری صفراوی یا سنگ صفرا به‌وجود آید. از علائم آن می‌توان به درد در ناحیه فوقانی شکم، زردی پوست و نشت صفرا اشاره کرد. درمان معمولاً با جراحی و در مواردی با آندوسکوپی انجام می‌شود.

علائم فیستول چیست؟

علائم فیستول ممکن است بسته به نوع و محل آن متفاوت باشند، اما اغلب شامل نشانه‌هایی هستند که به‌وضوح نشان‌دهنده وجود یک مسیر غیرطبیعی در بدن هستند. در مورد فیستول مقعدی، شایع‌ترین نشانه ترشح چرک یا مایعات بدبو از اطراف مقعد است که ممکن است با سوزش و درد همراه باشد. این ترشحات معمولا به صورت مداوم یا متناوب از یک یا چند سوراخ کوچک روی پوست خارج می‌شوند.

گاهی اوقات بیماران دچار تحریک و قرمزی مداوم پوست اطراف فیستول می‌شوند. نشستن طولانی‌مدت، دفع مدفوع یا حتی حرکت‌های ساده می‌تواند برای این افراد دردناک باشد. در برخی موارد، فرد ممکن است دچار تب خفیف و علائم عمومی عفونت نیز شود.

علائم فیستول چیست؟ این پرسشی است که پاسخ آن می‌تواند راهگشای شناسایی زودهنگام بیماری باشد. آگاهی از نشانه‌ها می‌تواند باعث تشخیص به‌موقع و جلوگیری از پیشرفت عارضه شود.

در این بخش برای شما بیان می کنیم رایج ترین علائم فیستول چیست

• ترشح چرک یا مایعات بدبو از ناحیه غیرعادی
• درد هنگام نشستن یا دفع مدفوع
• قرمزی و التهاب اطراف ناحیه فیستول
• تب خفیف و نشانه‌های عفونت
• زخم‌های باز یا حفره‌های پوستی
• احساس ناراحتی یا فشار در ناحیه درگیر

علائم فیستول مقعدی شدید

در مواردی که بیماری پیشرفته‌تر شده باشد یا فیستول مزمن باقی بماند، علائم آن نیز شدیدتر خواهند شد. فیستول مقعدی شدید معمولا با ترشحات مداوم‌تر، مسیرهای فیستولی متعدد و عفونت‌های مکرر همراه است. این وضعیت ممکن است باعث تحلیل بافتی، بی‌اختیاری مدفوع و کاهش کیفیت زندگی بیمار شود.

یکی از بارزترین علائم فیستول مقعدی شدید، درد طاقت‌فرسا در زمان دفع و حتی هنگام استراحت است. این وضعیت اغلب نیاز به درمان فوری جراحی دارد تا از گسترش عفونت و آسیب به بافت‌های اطراف جلوگیری شود.

علائم فیستول مقعدی شدید:

• ترشح شدید و مداوم با بوی بسیار نامطبوع
• وجود مسیرهای پیچیده و شاخه‌دار در پوست
• درد زیاد حتی در حالت استراحت
• بی‌اختیاری مدفوع یا نشت گاز
• التهاب و عفونت مکرر ناحیه نشیمنگاهی
• تغییر رنگ و سفتی پوست اطراف فیستول

عوارض ناشی از فیستول

در صورتی که فیستول به‌درستی درمان نشود، ممکن است باعث بروز عوارض متعددی شود که برخی از آن‌ها دائمی و جبران‌ناپذیر هستند. درد مداوم، ترشح چرک و التهاب از عوارض اولیه و معمول هستند. اما در بلندمدت، ممکن است آسیب به عضلات کنترل‌کننده مدفوع و در نتیجه بی‌اختیاری ایجاد شود.

برخی از بیماران به دلیل عوارض ناشی از فیستول، نیازمند چندین نوبت جراحی یا حتی استومی موقت می‌شوند. علاوه بر مشکلات جسمی، استرس و اختلالات روانی ناشی از این بیماری نیز قابل توجه است. در صورتی که از درمان خانگی فیستول استفاده می کنید بهتر است که زیر نظر پزشک متخصص باشد تا درصورت عدم بهبود از اتلاف وقت و پیشرفت بیماری جلوگیری شود.

شایع ترین عوارض ناشی از فیستول این موارد هستند:

• درد مزمن و طولانی‌مدت
• ترشح و عفونت مکرر
• بی‌اختیاری گاز و مدفوع
• زخم‌های باز و بدبو
• مشکلات جنسی و روانی
• نیاز به جراحی‌های مکرر
• اختلال در روابط اجتماعی

بیماری فیستول مقعدی در زنان

بیماری فیستول مقعدی در زنان ممکن است با مشکلات خاص‌تری همراه باشد، به‌ویژه زمانی که فیستول به واژن یا ناحیه تناسلی نفوذ کند. فیستول‌های مقعدی-واژینال نمونه‌ای از این شرایط هستند که در زنان ایجاد ناراحتی جسمی و روانی زیادی می‌کند.

از آنجا که بسیاری از زنان از مراجعه به پزشک برای مشکلات نشیمنگاهی یا تناسلی پرهیز می‌کنند، بیماری فیستول مقعدی در زنان ممکن است دیر تشخیص داده شود. مراجعه به مراکز تخصصی مانند کلینیک پیکاطب برای تشخیص و درمان به‌موقع بسیار حیاتی است.

بیماری فیستول مقعدی در مردان

بیماری فیستول مقعدی در مردان بیشتر در اثر آبسه‌های عمیق یا بیماری‌های زمینه‌ای مانند کرون شکل می‌گیرد. فیستول مقعدی در مردان ممکن است به‌طور مستقیم بر کیفیت زندگی و فعالیت‌های روزانه تاثیر بگذارد. اغلب مردان از درد و ترشح مداوم شکایت دارند.

با توجه به فعالیت‌های بدنی بیشتر در مردان، احتمال تحریک ناحیه درگیر بیشتر بوده و درمان باید با دقت و پیگیری دقیق‌تری انجام گیرد. عدم درمان می‌تواند به آسیب عضلانی و عوارض عملکردی در ناحیه لگن منجر شود.

علت شکل‌گیری فیستول

فیستول معمولا به دنبال یک التهاب، آبسه یا عفونت درمان‌نشده به‌وجود می‌آید. مهم‌ترین علت شکل‌گیری فیستول، انسداد غدد مقعدی و تجمع چرک در بافت‌های اطراف است. زمانی که بدن نتواند این عفونت را تخلیه کند، مسیرهای غیرطبیعی برای خروج چرک شکل می‌گیرد.

در برخی موارد، بیماری‌هایی مانند کرون، سل، یا سرطان‌ها نیز می‌توانند زمینه‌ساز ایجاد فیستول باشند. همچنین جراحی‌های قبلی در ناحیه لگن و مقعد می‌توانند از دیگر عوامل موثر باشند.

علت شکل‌گیری فیستول، علاوه بر جنبه فیزیکی، ممکن است با عوامل روانی نیز در ارتباط باشد. روان‌شناسان معتقدند سرکوب احساسات، به‌ویژه خشم، یا احساس گناه می‌تواند در بروز اختلالات مزمن تاثیرگذار باشد.

علل رایج شکل‌گیری فیستول:

• آبسه مقعدی درمان‌نشده
• بیماری‌های التهابی روده (کرون، کولیت)
• جراحی‌های ناحیه لگن و مقعد
• سل، سرطان یا عفونت‌های خاص
• نگه‌داشتن خشم سرکوب‌شده (مطابق دیدگاه های روان شناسی)
• امتناع از رها کردن گذشته (مطابق دیدگاه های روان شناسی)
• احساس گناه یا شرم عمیق (مطابق دیدگاه های روان شناسی)

آیا فیستول خطرناک است؟

این پرسش که «آیا فیستول خطرناک است؟» دغدغه بسیاری از بیماران مبتلا به این بیماری است. پاسخ به این سوال بستگی به نوع، محل و میزان پیشرفت فیستول دارد. در بسیاری از موارد، اگر بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود، خطرات چندانی به دنبال ندارد و قابل درمان است. اما اگر فیستول مزمن یا درمان‌نشده باقی بماند، می‌تواند به عوارض جدی‌تری منجر شود.

فیستول مزمن می‌تواند باعث آسیب به عضلات کف لگن، بی‌اختیاری مدفوع، کاهش کیفیت زندگی و حتی گسترش عفونت به بافت‌های مجاور شود. برخی از انواع نادر فیستول، در صورت بی‌توجهی، ممکن است به عفونت سیستمیک (سپسیس) یا در موارد خاص به تغییرات بدخیم منجر شوند. بنابراین تشخیص و درمان به‌موقع، نقش اساسی در پیشگیری از خطرات این بیماری دارد.

خطرات ابتلا به بیماری فیستول مقعدی

بیماری فیستول مقعدی در صورت مزمن‌شدن یا عدم درمان مناسب، می‌تواند با مجموعه‌ای از خطرات جسمی، روانی و اجتماعی همراه باشد. این عارضه نه‌تنها سلامت جسم را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد، بلکه باعث اضطراب، افسردگی و کاهش اعتمادبه‌نفس در بیماران نیز می‌شود.

از سوی دیگر، خطرات ناشی از گسترش عفونت، آسیب به اسفنکترهای مقعدی و اختلال در عملکرد طبیعی روده، از مهم‌ترین پیامدهای عدم درمان به‌موقع هستند. این بیماری در صورت پیشرفت، گاهی نیازمند جراحی‌های متعدد و بازتوانی طولانی‌مدت خواهد بود.

مهم‌ترین خطرات ابتلا به بیماری فیستول مقعدی شامل این موارد هستند:

• گسترش عفونت به بافت‌های مجاور
• بی‌اختیاری مدفوع یا گاز
• نیاز به جراحی‌های پیچیده
• درد و ترشح مداوم
• افزایش ریسک سرطان در موارد نادر
• کاهش کیفیت زندگی
• آسیب روانی و اجتماعی

تشخیص بیماری فیستول

تشخیص بیماری فیستول نیازمند بررسی دقیق توسط پزشک متخصص و انجام برخی آزمایش‌ها و تصویربرداری‌های پیشرفته است. در گام نخست، معاینه بالینی انجام می‌شود که شامل مشاهده ناحیه مقعد و بررسی علائم ظاهری فیستول است. در مواردی که مسیر فیستول پیچیده باشد، روش‌های تصویربرداری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

پزشک ممکن است برای تشخیص بهتر از MRI لگن، سونوگرافی اندوآنال یا سی‌تی‌اسکن استفاده کند. این روش‌ها به ارزیابی عمق، تعداد شاخه‌ها و محل دقیق مسیر فیستول کمک می‌کنند. در برخی موارد نادر، استفاده از فیستوگرافی یا تزریق رنگ کنتراست به مجرای فیستول برای مشاهده در عکس نیز انجام می‌شود.

روش‌های تشخیص بیماری فیستول:

• معاینه فیزیکی ناحیه مقعد

• سونوگرافی اندوآنال

• ام‌آر‌آی (MRI) لگن

• سی‌تی‌اسکن شکم و لگن

• فیستوگرافی با تزریق ماده حاجب

• کولونوسکوپی در صورت نیاز

روش‌ های درمان و بهبود فیستول

روش های درمان و بهبود فیستول مقعدی بسته به نوع، شدت و مسیر آن می‌تواند متفاوت باشد. برخی موارد ساده با روش‌های سرپایی قابل درمان‌اند، اما انواع پیچیده ممکن است نیازمند چند مرحله درمانی باشند. درمان فیستول باید به‌گونه‌ای انجام شود که هم مسیر فیستول به‌طور کامل بسته شود و هم آسیبی به عضلات کف لگن و عملکرد اسفنکترها وارد نشود.

کلینیک پیکاطب به‌عنوان یکی از مراکز تخصصی درمان فیستول، روش‌های نوین، کم‌تهاجمی و فردمحور را با توجه به شرایط هر بیمار ارائه می‌دهد. پزشکان این مرکز، پس از بررسی کامل، بهترین گزینه را برای بهبود سریع و بدون بازگشت انتخاب می‌کنند.

روش‌ های درمان و بهبود فیستول شامل این موارد است:

• فیستولوتومی: در این روش مسیر فیستول به‌طور کامل باز می‌شود تا عفونت از بین برود و مجرا از داخل ترمیم شود. مناسب برای فیستول‌های سطحی و غیرپیچیده است.
• استفاده از ستون فیستول: نخ پزشکی مخصوصی در مسیر فیستول قرار می‌گیرد تا به‌تدریج عفونت را تخلیه کرده و مسیر فیستول بدون آسیب به عضلات بسته شود.
• جراحی فلپ پیشرفته (Advancement Flap): در این روش، بخش آسیب‌دیده بافت بریده و با یک فلپ از بافت سالم پوشانده می‌شود. برای فیستول‌های پیچیده و عودکننده کاربرد دارد.
• روش لیفت (LIFT): مسیر داخلی فیستول شناسایی و بدون آسیب به عضلات اسفنکتر بسته می‌شود. یکی از روش‌های مؤثر با کمترین احتمال بی‌اختیاری است.
• تزریق فیبرین یا چسب بیولوژیک: از موادی مانند کلاژن یا فیبرین برای پر کردن مسیر فیستول استفاده می‌شود. این روش غیرتهاجمی بوده و بیشتر در فیستول‌های کوچک کاربرد دارد.
• لیزر درمانی فیستول: مسیر فیستول با پرتو لیزر بسته می‌شود بدون اینکه نیازی به برش باز باشد. درد و دوره نقاهت در این روش بسیار کمتر است.
• درمان دارویی و آنتی‌بیوتیک‌ها: در موارد خفیف یا برای کنترل عفونت قبل از عمل جراحی، آنتی‌بیوتیک‌ها تجویز می‌شوند. این روش به‌تنهایی کافی نیست اما مکمل خوبی است.
• مدیریت تغذیه و مراقبت از زخم: رژیم غذایی پرفیبر، مصرف مایعات، شستوشوی زخم فیستول و رعایت بهداشت محل فیستول در تسریع بهبود و پیشگیری از عفونت مجدد مؤثر است.
• جراحی استومی (در موارد پیشرفته): در موارد شدید، ممکن است نیاز به منحرف‌کردن مسیر مدفوع از مقعد با ایجاد استومی باشد تا ناحیه درگیر کاملا ترمیم شود.

نتیجه‌ گیری

فیستول مقعدی از جمله بیماری‌هایی است که در صورت عدم درمان، می‌تواند تأثیرات جدی بر سلامت جسمی و روانی بیمار بگذارد. آگاهی از علائم اولیه، مراجعه زودهنگام به پزشک و انتخاب روش درمانی مناسب، از مهم‌ترین اقدامات برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری است.

کلینیک پیکاطب با بهره‌گیری از پیشرفته‌ترین تجهیزات پزشکی و تیم متخصص در درمان بیماری‌های تناسلی و نشیمنگاهی، به‌ویژه لیزر فیستول مقعدی، آماده ارائه خدمات تخصصی و ایمن به بیماران است. درمان فیستول در این مرکز با حداقل عوارض و بالاترین میزان موفقیت انجام می‌شود.

سوالات متداول

فیستول مقعدی چیست؟
فیستول مقعدی یک مجرای غیرطبیعی است که بین پوست اطراف مقعد و کانال داخلی مقعد شکل می‌گیرد. این بیماری معمولا به دنبال آبسه‌ مقعدی درمان‌نشده یا مزمن ایجاد می‌شود و با علائمی مانند ترشح چرک، درد و التهاب همراه است.

آیا بیماری فیستول مقعدی خودبه‌خود درمان می‌شود؟
خیر. فیستول بدون درمان مناسب بهبود نمی‌یابد و ممکن است بدتر شود.

آیا مداوای فیستول مقعدی درد دارد؟
درمان با بی‌حسی یا بیهوشی انجام می‌شود؛ درد پس از عمل با دارو قابل کنترل است.

آیا می‌توان با دارو فیستول را درمان کرد؟
داروها می‌توانند التهاب را کاهش دهند اما مسیر فیستول نیازمند درمان جراحی یا لیزری است.

آیا فیستول می‌تواند عود کند؟
بله، در صورت درمان ناقص یا رعایت‌نکردن مراقبت‌های پس از عمل، احتمال عود وجود دارد.